دکتر مهرمحمدی در دوره آموزشی دروس تعلیم و تربیت اسلامی تاکید کرد:
بقاء در مدار یادگیری؛ تعهد اخلاقی و وظیفه حرفه ای معلمان است

دکتر مهرمحمدی با حضور در دوره های آموزشی آموزشگران مرجع مدرسین دروس تعلیم و تربیت اسلامی دانشگاه فرهنگیان در قم، ضمن سخنانی با تقدیر از برگزاری دوره های آموزشی مذکور گفت: اقامه کیفیت دغدغه اصلی دانشگاه است و  برای حوزه درس های تعلیم و تربیت اسلامی هم ضرورتا جایگاه ویژه ای قائل هستیم.
وی در ادامه از تشکیل گروه مستقل آموزشی پژوهشی برای مدیریت این مجموعه دروس در سطح دانشگاه خبر داد.
سرپرست دانشگاه فرهنگیان در ادامه سخنان خود با طرح پرسشهایی پیرامون تربیت رسمی و مستقیم گفت: نگاه به یادگیری با الهام از هدف تربیت که "تکوین و تعالی هویت"  بر اساس مبانی نظری سند تحول است،  رویکرد هویتی است.  انقلاب، تحول و چرخش اصلی در جریان تربیت را در همین جا باید جستجو کرد.
وی در ادامه با ادای توضیح بیشتر  گفت: وجه سلبی این نگاه این است که با تعریف رفتارگرایانه از یادگیری در تقابل است و وجه ایجابی آن عمیق، دارای آثار ماندگار تربیتی بودن است. بدین ترتیب هر رخداد اصیل یادگیری باید در جان متربی آنچنان بنشیند که بتوان گفت: وضعیت هویتی او یک درجه ارتقاء یافته است.  این نگاه برای تمام حوزه های یادگیری یا ساحت های تربیت صادق است و هیچیک از ساحت ها از این  قاعده مستثنی نیستند.
سرپرست دانشگاه فرهنگیان در ادامه به یکسان و معادل بودن تربیت( یادگیری) با هویت پرداخت و گفت:  بدون این اتفاق عمیق،  فعل تربیت صرف نشده است. باید دانسته شود که در این نگاه فعل آموزش یک فعل ناقص و ناتمام است، در انتظار رخداد هویتی می ماند تا نقصش برطرف شود و تمامیت یابد.
وی در ادامه به بررسی نوع نگرش و نگاه به یاددهی پرداخت و گفت: معلم در این نگاه به یادگیری یک مربی است. تکلیفش بسیار سنگین است،  مواجهه "رفع تکلیفی"  با رسالت معلمی را بر نمی تابد.
دکترمهرمحمدی افزود: معلمی به یک تکلیف سنگین، پیچیده و اخلاقی بدل می شود. معلمی با اخلاق و با تلاش حداکثری برای خوب یا بهترین بودن ملازمت پیدا می کند و معلم هر قدر از بهترین وضعیت و موقعیت ممکن اش فاصله داشته باشد، به همان میزان کم فروشی کرده  و در امر مربیگری  کم گذاشته است.
وی ادامه داد: لازمه ایفای این نقش کاتالیزوری تکوین و تعالی هویت  توسط معلم  این است که یادگیرنده باشد.
سرپرست دانشگاه فرهنگیان ادامه داد:  معلم مورد نظر بقاء در مدار یادگیری و برخورداری از این خصلت یا ظرفیت را باید یک تعهد اخلاقی، یا یک وظیفه حرفه ای بداند؛ معلم حق ندارد دمی از یادگیری باز ایستد. اگر بازایستاد شاید معلم باشد اما حق ندارد نام خود را مربی بگذارد.
وی در پایان سخنان خود  با اشاره به کلام شریف" کونوا دعاه الناس بغیر السنتکم "، خاطرنشان کرد: استادان دروس تعلیم و تربیت اسلامی خود باید عامل و اسوه این جنس از معلمی باشند.