شهید دانشجو معلم احمد ربانی خوراسگانی

نام و نام خانوادگی:احمد ربانی خوراسگانی

نام پدر:مرتضی

تاریخ تولد:20/6/1340

تاریخ شهادت:24/8/1364

محل تولد:منطقه خوراسگان شهر اصفهان

محل شهادت:شلمچه،پاسگاه زید

کد ایثار: 6406431

عملیات شهادت:بیت المقدس

دانشگاه:شهید بهشتی

رشته تحصیلی :زبان و ادبیات فارسی

مسئولیت در جبهه:فرمانده جنگ(خط پدافندی)

یگان اعزام کننده:بسیج

آدرس آرامگاه:اصفهان ،گلستان شهدا

 

«گزیده ای از زندگی نامه شهید احمد ربانی»

شهید احمد ربانی در بیستم شهریور 1340 در منطقه خوراسگان شهر اصفهان متولد شد. از کودکی از هوش و استعداد سرشاری برخوردار بود و در دوران تحصیل از شاگردان ممتاز به شمار میرفت و به دلیل پرورش در خانوادهای مذهبی و روحانی از نوجوانی علاقه خاصی به حفظ و قرائت قرآن و دعاهای مذهبی داشت.

اوبا پیروزی انقلاب اسلامی  به تشدید فعالیتهای انقلابی  و مذهبی خود پرداخت و بنا به فرمان امام خمینی مبنی بر تشکیل سپاه و بسیج استان، وارد سپاه شد. او با همکاری سردار شهید »احمد ربانی« پسر دایی ایشان در سال 1340 بسیج خوراسگان را تشکیل داد که حدود 128روستا و پایگاه مقاومت بسیج از روستاهای اطراف اصفهان را پوشش میداد. بعد از پذیرش در رشته زبان و ادبیات فارسی دانشگاه شهید بهشتی

همزمان با تحصیل، فرماندهی بسیج خوراسگان اصفهان را بر عهده گرفت. او از فرماندهان جنگ تحمیلی بود که آخرین بار در آبان 1364 به جبهه اعزام شد و در خط پندافندی شلمچه مستقر گردید و در لشگر امام حسین (ع) خدمت کرد.در صبح جمعه 24 آبان 1364بعد از انجام غسل در زمان خواندن دعای ندبه در سنگری در خط مقدم پاسگاه زید شلمچه با اصابت ترکش خمپاره به شادت رسید.

 

 

فرازی از وصیتنامه

من می روم و با رفتنم به تمام غیر مسلمانان تاریخ هشدار میدهم که بیدار و مسلمان شوید که به زودی حضرت مهدی (عج) میآید و رو سیاهی شما نمایان میگردد. آری، من می روم و می سوزم و با سوختنم شعله های نورانی می افکنم و ظلمت ها را به روشنایی مبدل می کنم. من می روم تا به همه ی ماندگان نیز بفهمانم که رفتن در راه خدا موت نیست؛ بلکه حیات است و مرگ نیست؛ زندگیِ جاوید است و نیست شدن نیست؛ بلکه از مادیت به معنویت پیوستن است. برادران و خواهران عزیزی که چشم امید اسلام و امام به شماست! امیدوار و مطمئن باشید که خدا یار و یاورتان خواهد بود. ای برادران بسیجی! ما نباید فقط یک بسیجی یا تنها یک سپاهی باشیم و خودمان را در آموزش یا دیگر برنامه ها خلاصه کنیم؛ بلکه می بایست یار مظلومان و دشمن ستمگران و پدر یتیمان و خالصه همدم کسانی باشیم که از بی کسی به خدا روی می آورند و بالاخره همیشه به فکر مستضعفان و در خدمت آنها باشیم.