آغاز امامت قطب عالم امکان فخرالزمان، غایب دوران امام زمان (عج) مبارک باد

قیامتـی است گمانم قیامت مهدی است

جهـان محیط وسیع کرامت مهدی است

 

زمان زمان شروع زعامت مهدی است

غدیـر دوم شیعـه، امـامت مهدی است

 

نهم ربیع الاول، نخستین روز امامت امام عصر علیه السلام و آغاز دوره ای حیاتی و مهم در تاریخ شیعه و یادمان آغاز امامت ولی عصر علیه السلام است.

نهم ربیع‌الاول، پیام‌رسان بهار ظهوری است که گل‌های زیبای زندگی همچون عدل، قسط، عزت، عشق، صفا، صمیمیت، گذشت، ایثار و ایمان و احسان در آن می‌شکفد.

 

 

امامت، یکی از مراتب مهمّ شئون انبیای الهی است؛ یعنی هر کدام از پیغمبران یک امامند، دارای مقام امامتند. مقام امامت ‌برای پیغمبران، از مقام رسالت بالاتر است. معنای رسالت پیغمبر این است که پیام الهی را به مردم میرساند، امّا معنای ‌امامت پیغمبر این است که این رسالت را در دل مردم، در اندیشه‌ی مردم و در عمل و کارکرد مردم اجرا میکند؛ این معنای ‌امامت است. لذا شما می‌بینید خدای متعال به حضرت ابراهیم (علیه السّلام)، بعد از آن‌همه امتحانات سختی که برای آن ‌بزرگوار پیش آمد، در اواخر عمر او میفرماید: وَ اِذِ ابتَلىٰ‌ اِبراهیمَ رَبُّهُ بِکَلِماتٍ فَاَتَمَّهُنَّ قالَ اِنّی جاعِلُکَ لِلنّاسِ اِماما. خدای ‌متعال بعد از این‌همه حوادث، بعد از این‌همه امتحانات سخت، در آخر عمر به ابراهیم میگوید: اِنّی جاعِلُکَ لِلنّاسِ اِماما؛ حالا ‌تو به مقام امامت رسیدی. چطور میگوییم آخر عمر؟ چون بعد ابراهیم میگوید: قالَ وَ مِن ذُرِّیَّتی؟(۱) «آیا در ذرّیّه‌ی من هم ‌این امامت وجود دارد؟» که خدای متعال به او جواب میدهد. خب ذرّیّه‌ی ابراهیم مربوط به پیرمردی ابراهیم است دیگر. ‌حضرت ابراهیم (علیه السّلام) در سنین پیری ــ شاید در نودسالگی یا بالاتر ــ صاحب دو فرزند شد؛ قرآن میگوید «اَلحَمدُ ‌لِلّهِ الَّذی وَهَبَ لی عَلَی الکِبَرِ اِسماعیلَ وَ اِسحاق»؛(۲) معنای امامت این است.‌۱۴۰۳/۰۴/۰۵

https://farsi.khamenei.ir/newspart-index?tid=1167&npt=7

 

 

آغاز امامت قطب عالم امکان فخرالزمان، غایب دوران امام زمان (عج) مبارک باد