چه زیباست دهه امامت و ولایت که با عید سعید قربان آغاز و به عید سعید غدیر ختم می شود

چه زیباست دهه امامت و ولایت که با عید سعید قربان آغاز و به عید سعید غدیر ختم می‌شود

دهه ولایت و امامت به فاصله زمانی «عید قربان» تا «عید غدیر خم» گفته شده، زیرا عید قربان روز ثبوت عشق و تسلیم، روز رهایی از تعلقات غیرخدایی و دلبستگی های دنیوی برای دل سپردن به رضایت پروردگار سبحان است و عید غدیر، عید کمال دین و روز عهد و میثاق با رب جلیل است.

تقارب این دو عید عظیم، حلاوتی دوچندان دارد؛ چرا که باری دیگر بر ما این حقیقت را یادآور می‌شود که راهِ پیمودن مسیر تقرب به سوی خداوند سبحان و رسیدن به کمال، جز با رهایی از تعلقات دنیایی و تمسک به ائمه اطهار، امکان پذیر نیست.

بخشی از بیانات رهبر معظم انقلاب در دیدار مردمی در آستانه انتخابات ریاست جمهوری چهاردهم در سالروز عید غدیر

امام رسالت خود را در اندیشه و عمل مردم اجرا میکند
امامت، یکی از مراتب مهمّ شئون انبیای الهی است؛ یعنی هر کدام از پیغمبران یک امامند، دارای مقام امامتند. مقام امامت ‌برای پیغمبران، از مقام رسالت بالاتر است. معنای رسالت پیغمبر این است که پیام الهی را به مردم میرساند، امّا معنای ‌امامت پیغمبر این است که این رسالت را در دل مردم، در اندیشه‌ی مردم و در عمل و کارکرد مردم اجرا میکند؛ این معنای ‌امامت است. لذا شما می‌بینید خدای متعال به حضرت ابراهیم (علیه السّلام)، بعد از آن‌همه امتحانات سختی که برای آن ‌بزرگوار پیش آمد، در اواخر عمر او میفرماید: وَ اِذِ ابتَلىٰ‌ اِبراهیمَ رَبُّهُ بِکَلِماتٍ فَاَتَمَّهُنَّ قالَ اِنّی جاعِلُکَ لِلنّاسِ اِماما. خدای ‌متعال بعد از این‌همه حوادث، بعد از این‌همه امتحانات سخت، در آخر عمر به ابراهیم میگوید: اِنّی جاعِلُکَ لِلنّاسِ اِماما؛ حالا ‌تو به مقام امامت رسیدی. چطور میگوییم آخر عمر؟ چون بعد ابراهیم میگوید: قالَ وَ مِن ذُرِّیَّتی؟(۱) «آیا در ذرّیّه‌ی من هم ‌این امامت وجود دارد؟» که خدای متعال به او جواب میدهد. خب ذرّیّه‌ی ابراهیم مربوط به پیرمردی ابراهیم است دیگر. ‌حضرت ابراهیم (علیه السّلام) در سنین پیری ــ شاید در نودسالگی یا بالاتر ــ صاحب دو فرزند شد؛ قرآن میگوید «اَلحَمدُ ‌لِلّهِ الَّذی وَهَبَ لی عَلَی الکِبَرِ اِسماعیلَ وَ اِسحاق»؛(۲) معنای امامت این است.‌۱۴۰۳/۰۴/۰۵
https://farsi.khamenei.ir/newspart-index?tid=1167&npt=7

قربان و غدیر نسبت مقدمه و ذی مقدمه با هم دارند که یعنی تا مقدمه پدیدار نشود، ذی مقدمه حاصل نمی‌شود که هنگام بررسی مناسک حج، متوجه می‌شویم که از نظر جغرافیایی، نسبت سرزمین قربانی کردن به سرزمین غدیر خم این است که در حجة الوداع، حجاج در سرزمین منا قربانی انجام دادند و بعد در مسجد الحرام در کنار کعبه مناسک خود را تمام کردند؛ با این که مناسک خود را تمام کردند، اما آیه «اَلْیوْمَ أَکمَلْتُ لَکمْ دینَکمْ» هنوز نازل نشده بود، پس هنوز باید اتفاقی بیفتد، یعنی باید در یک سرزمین دیگری به نام غدیر خم و در یک زمانی دیگری که پس از مناسک حج است، این آیه نازل می‌شد، پس مناسک حج و قربانی کردن به عنوان عبادت است و مقدمه‌ای برای رسیدن به رشد که اتمام و اکمال آن در غدیر خم حاصل می‌شود.

پیامبر اکرم(ص)، حضرت علی(ع) را به‌ عنوان «ولی» قرار دادند، در لغت و زبان عربی «ولی» به معنای دوست و همراه و معنی دیگر آن نیز سرپرست است و انتخاب حضرت علی(ع) به‌ عنوان ولی برای مسلمان به معنای سرپرستی است که مسلمانان را در هر شرایطی راهنمایی می‌کند؛ خداوند حضرت علی(ع) را به‌ عنوان جانشین حضرت محمد(ص) قرار داده است که در آیه‌ی سوم سوره‌ی «مائده» صریحاً بر موضوع ولایت به‌ عنوان یک موضوع مهم و کلیدی تأکید شده است:

«اَلیَومَ یئِس اَلَّذینَ کَفَروا مِن دینِکُم فلاتَخشَوهُم واخشَونِ اَلیَومَ اَکمَلتَ لَکُم دینَکُم و اَتمَمتُ عَلَیکُم نِعمَتی و رَضیتُ لَکُم الاِسلامِ دینا...؛ امروز کافران از دین شما مأیوس شدند پس از آنان نترسید و از من بترسید، امروز دینتان را برای شما کامل کردم و نعمت خود را برای شما تمام نمودم و اسلام را به عنوان دین برایتان پسندیدم.»

دهه ولایت بستری مناسب برای ارائه مباحث عقیدتی و ولایی است، بدین ترتیب ساختارهای اصلی دین مبین اسلام بار دیگر یادآوری می‌شود و نقش «اهل‌ بیت(ع)» در جلوگیری از انحراف دین مبین اسلام بازگو می‌شود.

آغاز دهه امامت و ولایت مبارک باد